Είναι κάτι μεγάλα δέντρα στους αγρούς που έχουν ρίξει βαθιά τις ρίζες τους και τα κλαδιά τους απλώνονται και φτάνουν ψιλά ώστε φαίνονται από πολύ μακριά. Στη φυλλωσιά τους βρίσκουν καταφύγιο πουλιά και άλλα ζώα και στη σκιά τους ξαποσταίνουν οι περαστικοί και οι άνθρωποι του μόχθου.
Αν βρεθείτε καμιά φορά στην εξοχή και δείτε ένα τέτοιο δέντρο, σταθείτε δυο λεπτά και κοιτάξτε το. Μόνο αυτό. Και μετά θα φύγετε και δεν θα είστε πια οι ίδιοι.
Στα κλαδιά ενός τέτοιου δέντρου κοιμήθηκε μικρός ο Α. Παπαδιαμάντης και είδε μια όμορφη γυναίκα που του έλεγε: "Σε παρακαλώ, πες να μην με κόψουν. Γιατί άθελά μου θα κάνω κακό σε αυτόν που θα με κόψει". Κάποιος ανόητος από καιρό περίμενε την κατάλληλη στιγμή. Δεν είναι καλό, έλεγε στους άλλους. Εμποδίζει. Τελικά το έκοψε και λίγο μετά το πλήρωσε με τη ζωή του.Έτσι κόβει, σήμερα, η κυβέρνηση τους καθηγητές των ΕΠΑΛ που για πολλά χρόνια έδιναν την αγάπη τους και τον ενθουσιασμό τους στα παιδιά και στην παιδεία. Και που έχουν πολλά ακόμα να δώσουν, αλλά η πόρτα γι αυτούς θα είναι κλειστή.
Όταν τους ρωτήσαμε γιατί το κάνουν, είπαν πως αυτοί οι καθηγητές διδάσκουν τα μαθήματα Υγείας και Πρόνοιας και πως δεν τα θέλουν πια αυτά τα μαθήματα.
Πού να τους περάσει από το μυαλό ότι δεν έχει σημασία τι διδάσκει κανείς. Ο Δάσκαλος είναι Δάσκαλος ό,τι κι αν διδάσκει. Διδάσκει και μόνο με την παρουσία του, με το βλέμμα του, με τη φωνή του και πιο πολύ με τη σιωπή του. Τι σημασία έχει αν είναι πλάτανος ή βελανιδιά; Δεν μπορείς να κόβεις ένα τέτοιο δέντρο όταν δίνει τόσα και έχει ακόμα περισσότερα να δώσει.
Και δε με νοιάζει που αυτοί θα το πληρώσουν. Έτσι και αλλιώς το πληρώνουν με την ανοησία τους. Δυστυχισμένα πλάσματα που το μόνο που βλέπουν σε ένα δέντρο είναι πόσους τόνους ξύλα μπορούν να βγάλουν αν το κόψουν. Ποτέ τους δε θα δουν το φως του, ποτέ τους δε θα χαρούν τη δροσιά του, ποτέ τους δε θα ακούσουν τη σιωπή του...
Για όλους τους άλλους με νοιάζει. Γιατί είμαστε κρίκοι της ίδιας αλυσίδας. Γιατί αυτό θα το πληρώσουμε και οι υπόλοιποι. Αλίμονο!
Εμείς είμαστε οι δάσκαλοι αυτού του τόπου. Έχουμε τη δύναμη. Ας τους τη δείξουμε.
Ζωή Γαλαξίδου,
διδάσκει ακόμα γλώσσα και ιστορία στο 2ο ΕΠΑΛ Κατερίνης.
(Αλλά δεν έχει σημασία, αφού όλα σε χημεία καταλήγουν.)
Αν βρεθείτε καμιά φορά στην εξοχή και δείτε ένα τέτοιο δέντρο, σταθείτε δυο λεπτά και κοιτάξτε το. Μόνο αυτό. Και μετά θα φύγετε και δεν θα είστε πια οι ίδιοι.
Στα κλαδιά ενός τέτοιου δέντρου κοιμήθηκε μικρός ο Α. Παπαδιαμάντης και είδε μια όμορφη γυναίκα που του έλεγε: "Σε παρακαλώ, πες να μην με κόψουν. Γιατί άθελά μου θα κάνω κακό σε αυτόν που θα με κόψει". Κάποιος ανόητος από καιρό περίμενε την κατάλληλη στιγμή. Δεν είναι καλό, έλεγε στους άλλους. Εμποδίζει. Τελικά το έκοψε και λίγο μετά το πλήρωσε με τη ζωή του.Έτσι κόβει, σήμερα, η κυβέρνηση τους καθηγητές των ΕΠΑΛ που για πολλά χρόνια έδιναν την αγάπη τους και τον ενθουσιασμό τους στα παιδιά και στην παιδεία. Και που έχουν πολλά ακόμα να δώσουν, αλλά η πόρτα γι αυτούς θα είναι κλειστή.
Όταν τους ρωτήσαμε γιατί το κάνουν, είπαν πως αυτοί οι καθηγητές διδάσκουν τα μαθήματα Υγείας και Πρόνοιας και πως δεν τα θέλουν πια αυτά τα μαθήματα.
Πού να τους περάσει από το μυαλό ότι δεν έχει σημασία τι διδάσκει κανείς. Ο Δάσκαλος είναι Δάσκαλος ό,τι κι αν διδάσκει. Διδάσκει και μόνο με την παρουσία του, με το βλέμμα του, με τη φωνή του και πιο πολύ με τη σιωπή του. Τι σημασία έχει αν είναι πλάτανος ή βελανιδιά; Δεν μπορείς να κόβεις ένα τέτοιο δέντρο όταν δίνει τόσα και έχει ακόμα περισσότερα να δώσει.
Και δε με νοιάζει που αυτοί θα το πληρώσουν. Έτσι και αλλιώς το πληρώνουν με την ανοησία τους. Δυστυχισμένα πλάσματα που το μόνο που βλέπουν σε ένα δέντρο είναι πόσους τόνους ξύλα μπορούν να βγάλουν αν το κόψουν. Ποτέ τους δε θα δουν το φως του, ποτέ τους δε θα χαρούν τη δροσιά του, ποτέ τους δε θα ακούσουν τη σιωπή του...
Για όλους τους άλλους με νοιάζει. Γιατί είμαστε κρίκοι της ίδιας αλυσίδας. Γιατί αυτό θα το πληρώσουμε και οι υπόλοιποι. Αλίμονο!
Εμείς είμαστε οι δάσκαλοι αυτού του τόπου. Έχουμε τη δύναμη. Ας τους τη δείξουμε.
Ζωή Γαλαξίδου,
διδάσκει ακόμα γλώσσα και ιστορία στο 2ο ΕΠΑΛ Κατερίνης.
(Αλλά δεν έχει σημασία, αφού όλα σε χημεία καταλήγουν.)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου