Μια δεύτερη ευκαιρία για να μάθουν ανάγνωση και γραφή άδραξαν μητέρες Ρομά στην
Θεσσαλονίκη. Πολλές από αυτές δεν είχαν πάει ποτέ στο σχολείο.
Η «επιστροφή» στις σχολικές τάξεις έγινε μέσω ερευνητικού προγράμματος το οποίο υλοποίησε το Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης στο οποίο πήραν μέρος 20 Ρομά.
Η «επιστροφή» στις σχολικές τάξεις έγινε μέσω ερευνητικού προγράμματος το οποίο υλοποίησε το Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης στο οποίο πήραν μέρος 20 Ρομά.
Το πρόγραμμα κράτησε για 1,5 χρόνο και πραγματοποιήθηκε στις αίθουσες του σχολείου Δενδροποτάμου προκειμένου να πάρουν το απολυτήριο Δημοτικού. Ανάμεσά τους η Ιορδάνα, που παραδέχθηκε πως έμαθε πώς να πιάνει το μολύβι στα 40 της χρόνια.
Τα αποτελέσματα του προγράμματος παρουσιάστηκαν σε ημερίδα με θέμα «Εκπαίδευση παιδιών Ρομά: Παραδείγματα καλών πρακτικών». Μιλώντας στην εκδήλωση, οι γυναίκες που μετείχαν σε αυτό παραδέχθηκαν πως μέσω αυτής της πρωτοβουλίας βελτιώθηκε η ζωή τους και πως ήταν κάτι «που χρωστούσαν στον εαυτό τους».
«Όταν ήμασταν μικρές κάποιες από μας δεν ερχόμασταν με όρεξη στο σχολείο. Τώρα όμως ερχόμαστε με ενθουσιασμό και κέφι γιατί τώρα ξέρουμε την αξία των γραμμάτων. Τώρα ελπίζουμε όλες σε μια καλύτερη ευκαιρία. Δεν ξέρουμε αν θα τα καταφέρουμε, όμως αυτό το χρωστάμε όλες στον εαυτό μας. Είναι ο σεβασμός στον εαυτό μας και τα παιδιά μας», είπαν οι μαθήτριες.
«Πηγαίναμε κάπου και δεν ξέραμε να διαβάσουμε που πάει το λεωφορείο. Θέλαμε να κάνουμε δουλειά στην εφορία και δεν μπορούσαμε να γράψουμε μια απλή αίτηση. Τώρα πια, αισθάνομαι σαν να είναι όλος ο κόσμος δικός μου», δηλώνει μια από αυτές σχολιάζοντας πως η εκπαίδευση ήταν πλέον προϋπόθεση επιβίωσης για αυτές.
Τα αποτελέσματα του προγράμματος παρουσιάστηκαν σε ημερίδα με θέμα «Εκπαίδευση παιδιών Ρομά: Παραδείγματα καλών πρακτικών». Μιλώντας στην εκδήλωση, οι γυναίκες που μετείχαν σε αυτό παραδέχθηκαν πως μέσω αυτής της πρωτοβουλίας βελτιώθηκε η ζωή τους και πως ήταν κάτι «που χρωστούσαν στον εαυτό τους».
«Όταν ήμασταν μικρές κάποιες από μας δεν ερχόμασταν με όρεξη στο σχολείο. Τώρα όμως ερχόμαστε με ενθουσιασμό και κέφι γιατί τώρα ξέρουμε την αξία των γραμμάτων. Τώρα ελπίζουμε όλες σε μια καλύτερη ευκαιρία. Δεν ξέρουμε αν θα τα καταφέρουμε, όμως αυτό το χρωστάμε όλες στον εαυτό μας. Είναι ο σεβασμός στον εαυτό μας και τα παιδιά μας», είπαν οι μαθήτριες.
«Πηγαίναμε κάπου και δεν ξέραμε να διαβάσουμε που πάει το λεωφορείο. Θέλαμε να κάνουμε δουλειά στην εφορία και δεν μπορούσαμε να γράψουμε μια απλή αίτηση. Τώρα πια, αισθάνομαι σαν να είναι όλος ο κόσμος δικός μου», δηλώνει μια από αυτές σχολιάζοντας πως η εκπαίδευση ήταν πλέον προϋπόθεση επιβίωσης για αυτές.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου